Week 3 Kumi

Week 3
Weer een week voorbij. Nu alweer op de helft! Deze week ging snel. Maandag bij de ft. aardig wat werk verricht en Anne een aardig heftige dag gehad. Eerst samen de ward ronde gelopen en ons redelijk zorgen gemaakt om een vrouw die gebeten was door een slang in haar hand (wat maar weinig voorkomt). De wond zag er niet uit en werd eerder erger dan beter. Vanaf haar hand tot haar oksel was de huid weg en zag je de onderliggende weefselstructuren. Onder het verband, wat eigenlijk 4dgn verwisseld had moeten worden maar niet gebeurd was, was het nu ook gaan ontsteken. De vrouw had daarbij de goedkoopste antibiotica, die dus ook minder goed werkt, omdat ze weinig geld had en al 2 wkn in het ZH lag. De rekening is voor de vrouw zelf en krijgt ze bij ontslag. Op dit moment is het regenseizoen en dus voor de mensen hier de tijd om op het land te werken. Dit zouden ook de inkomsten van de vrouw en haar 5 kinderen moeten zijn, dus de vrouw maakte zich ernstig zorgen. Toen ik en Rabson oefeningen met haar probeerden te doen, bleek ook daar eerder verslechtering in te zijn dan verbetering. De vrouw had erg veel pijn en uiteindelijk kwamen we erachter dat de vrouw niet eens pijnstilling krijgt!! Na lang aandringen werd dit wel geregeld, maar ook dat moest de vrouw zelf betalen.
Ik was iets eerder thuis en toen Anne bij het huisje aankwam was ze aardig ontdaan. Een jonge man met een verbrijzelde bovenbeen werd geopereerd. De operatie verliep goed, maar toen ze eigenlijk al aan het afsluiten waren, werd de man plotseling niet goed en is direct overleden! Dat was voor Anne redelijk heftig geweest.

Dinsdag was voor mij niet zo'n heftige dag :) Na in de Hall of Hope lekker meegezongen te hebben begon de werkdag. Bij de ft zaten 0 pt te wacht !! Na 2u gewacht te hebben en even bijgekletst te hebben met Rabson ben ik maar weer naar huis gegaan en gaan leren. Rabson zou me bellen als het toch nog giga druk zou worden, maar dat is niet gebeurd.

Woensdag Koningsdag in Holland!! Maar niet zoveel van meegekregen hier ;-) We zijn die dag weer op outreach geweest. Naar Tisai island. Ze hadden ons verteld dat zodra dit eiland aan de beurt kwam, dat we zeker mee moesten! Dus zo gezegd zo gedaan. Of toch niet... ;-) na wat navraag en daarbij naar alle gebouwtjes op het ZH-terrein te zijn gestuurd en dezelfde ronde nogmaals gedaan met iemand die er misschien meer verstand van had... haha, kwam het er uiteindelijk op neer dat het waarschijnlijk even zou duren of waarschijnlijk helemaal niet door zou gaan, want het busje heeft geen fuel of het weer is niet zo goed :) haha!
Allebei maar aan t werk gegaan en ineens werd ik midden in een behandeling gestoord en gingen we toch. En zelfs nu gelijk !! Dus wij gelijk haasten en snel weer als een gek naar huis gerend om schoenen te halen, omdat de weg naar dat eiland erg modderig is en je er niet met slippers kan lopen. Maar eenmaal bij ons guesthouse bleek de deur op slot dus toch helaas met onze slippers of blote voeten modderbaden ! Haastend ging ik weer terug maar Anne gaf al aan dat ik rustigies aan kon doen, want ze waren nog steeds niet vertrokken en Anne zat ondertussen al aan haar 2e chapatti Na 45min :) vertrokken we !
Maar wat een gave trip! Omdat we te laat aankwamen bij de boot, was deze weg. Maar geen probleem er waren nog roeiboten!! Was maar 45min roeien dus......
Vanaf de "hoofd"boom stopten we met de auto en haalden we alle stoelen, tafels, dozen en alle benodigdheden eruit om het via een modderpaadje naar de roeiboot te brengen. Anne en ik gewoon dragend met onze handen, de rest gooide alles op hun hoofd en zo gingen we als eendjes achter elkaar. De eigenaar vd boot was superaardig en gaf zijn kaplaarzen aan ons om door een stuk diepere blubber heen te gaan, waarbij ik me goed kon voorstellen hoe klein duimpje rond heeft gelopen met die 7mijls laarzen!
Anne stond al bij de boot en had al de eerste slang (en gelukkig de laatste) achter haar aan :) !! Deze werd via een stok weggeslingerd dus geen probleem. Bij navraag zaten er ook geen krokodillen, want die kroko van gisteren lag niet meer op de plek waar hij gisteren gezien was...dus Hakuna Matata :) !
We roeiden ons te pletter en voeren met het bootje door een moerasachtig meer met wel een miljoen lelies overal en nergens! Zo mooi! Anne zat voorop en kon lekker genieten en mooie foto's maken. Erg tof dan ook dat we moesten roeien, omdat dit niet alleen erg grappig was maar je ook alle geluiden van de natuur mooi hoorde tussen het gepaddel door.
Aangekomen bij het eiland, zagen we een paar hutjes met rieten daken staan. We hebben 1 van de tafels en 3 stoeltjes op een plek onder een boom gezet achter het kippenhutje (hebben een eigen hut op palen voor bescherming) en hebben vervolgens een paar uurtjes HIV testen en malaria testen gedaan. Erg efficient gewerkt deze keer! Mozes een laborant uit Kumi Hospital was zeer snel en goed georganiseerd en uiteindelijk hebben we 80 mensen getest, afgelezen en gerapporteerd. Mozes maakte de vinger schoon met een wattenbolletje met alcohol, prikte en deed het bloed in de malaria test en/of hiv test. Ik en anne gooide er een buffervloeistof bij, zoegden dat de volgende al ging zitten, schreven het nummer op en zorgde voor een nieuw test en benodigdheden. Ging lekker in een raptempo! Na stuk of 20 gingen we aflezen + rapp. Prima team met zn 3-tjes. Waar de mensen allemaal vandaan kwamen ...geen idee, maar ineens zag je dan weer iemand uit het riet komen die nog even een prik moest hebben.
Het weer was ondertussen steeds beter geworden en Anne was al aardig in de brand gegaan. Zelfs in de schaduw onder een boom met factor 30 op je huid verbrand je nog! Alles werd uiteindelijk weer ingepakt en voor we met de boot (hier was nu dus wel die enige gemotoriseerde boot) teruggingen, moest Anne eerst nog even, onder een hoop aanwijzingen en geroep in Ateso, hozen!! Er lag aardig wat water in de boot en er gingen ook veel mensen en spullen mee, dus Anne moest flink aan de bak. Alles weer uit de boot via het modderpad de auto weer in en lekker naar huis en douchen. Echt een superleuke dag!

Donderdag mocht Anne eindelijk iets doen tijdens een operatie. Helaas had ze toen al een hele tijd gestaan en viel ze precies op het moment supreme bijna flauw...ze probeerde nog snel bij te komen maar helaas! Volgende keer hopelijk dan!
Zaterdagmiddag weer even naar Mbale gegaan naar het leuke restaurantje terug en heerlijk gegeten en een poging gedaan om nog een huiswerkboek te downloaden, maar dat werd moeilijk, omdat de stroom het hier soms wel soms niet doet.

Morgen eten we bij Rabson (ft). Hij is getrouwd maar ziet zijn vrouw, die nog in Kampala woont en studeert, weinig. Ze zou dit weekend kunnen komen als hij voor vrijdag salaris zou krijgen, maar dat gebeurde niet. Hij heeft weinig uit te geven, omdat zijn ouders 4 broertjes en zusjes naar hem hebben gestuurd zodat hij voor ze kan zorgen en ook hun school kan betalen. Dus nu is zijn geld opgegeten zoals hij zelf steeds vrolijk zegt en dan zag hij haar pas volgende maand weer. Ze misten elkaar wel erg! We hebben uiteindelijk afgesproken dat wij voor de reis zouden betalen (nog geen €10) en afgesproken dat we dan met zijn vieren ergens in het weekend af zouden spreken. Graag wilde hij ons uitgenodigen om zondagavond te komen eten. Hij vroeg of we lang of kort de tijd hadden om nog verhalen te vertellen. Ik zeg oh we kunnen wel wat langer blijven hoor...zegtie nou dan kom ik jullie 10.00 's ochtends ophalen ! :) ik heb het nog naar 11u kunnen rekken, maar natuurlijk erg leuk en we zijn benieuwd naar waar en hoe hij woont. Hij heeft tevens speciaal voor morgen een tafel gehuurd voor een dag, omdat wij gewend zijn om aan een tafel eten!! Hartstikke lief van hem. In ieder geval kijken we er erg naar uit!! En nu eerst terug naar huis. Als het busje vol is gaan we pas. Dat is meestal even een tijd wachten om vervolgens met 22 personen in een 12 persoons busje gepropt terug te rijden :) ! Ook dat heeft wel wat! ;-)